Ik ga graag fietsen langs de Schelde, soms wandelen of varen.
Ik hou van de Schelde. Ze is mooi. Ze is fotogeniek. Ze is altijd anders, en toch steeds zichzelf. Van Doornik tot Gent is ze architectuur, waar de rijzige bomen op geometrische regelmaat langs het afgelijnde water staan. Op één oever, of twee — zelfs drie, als je de spiegel van het water als derde oever telt. De zon speelt door de stammen, de takken en het loof. Soms tekent ze lange lijnen op het veld.
Voorbij Gent is ze natuur. Ze lijkt wel een andere rivier. Misschien is ze een zee, zo ver reikt het tij, dat in vijf uur, soms zeven, van Vlissingen tot Melle klimt.
Riet, wilgen, slikken en schorren, en een zoekende waterweg. Die soms zichzelf verliest in boezems van polders — en in wat prozaïscher gecontroleerde overstromingsgebieden heet (GOG). Waarom niet gewoon een uiterwaard?
Een fietspad slingert op of naast de dijk. Een dozijn voetveren brengen je naar de andere oever, en terug, of over Durme en Rupel, en vlak bij het water. Een overtocht is soms lang genoeg voor een fikse regenbui, terwijl op de oevers de zon nog blonk. Onder een stralende zomerzon stap je aan boord — pas afgemeerd regent een bui je drijfnat — op de andere oever wacht je opnieuw die zomerse zon — en na minder dan een kwartier fietsen ben je weer droog. Goddelijk, zo’n bui. Misschien heeft de Schelde een eigen micro-klimaat, trekt ze de regen aan, en de zon. Minder grijs en grauw dan het land, en meer kleuren. Want zelfs het donkere water of slib is tintenrijk, en schittert van licht.
Op deze website stonden her en der fotoreeksen over de Schelde.
Die heb ik hier samengebracht, en een enkele keer met elkaar tot nieuwe reeksen verweven, geografisch, meer dan thematisch of chronologisch geordend.
Daarbij zet ik een ook tekstje over de getijden op de Schelde, met een verwijzing naar de overheidswebsite >Waterinfo. Getijden zijn complexer dan je zou denken. Wist je dat het water soms omhoog naar de monding loopt.
Weinigen zal het verbazen, dat het hoge tij in Melle (bij Gent) lager is dan in Dendermonde, en in Dendermonde lager dan Temse. De rivierbodem remt het wassende water. Verrassender is wel dat het lage tij in Temse en Antwerpen flink lager is dan in Hansweert en Vlissingen — die toch stroomafwaarts liggen. Het water van de Schelde stroomt bergop.
(klik op de foto’s)
Een klein voorproefje tussen Doornik en Antoing, met slechts vijf foto’s, in oktober 2008 gemaakt — er is veel veranderd sindsdien. In Doornik zie je een merkwaardig, gedurfd, betonnen vleugeldak.
Een tweede Waalse reeks, van Doornik tot Spiere. Een architectuur van bomen, en een romaans kerkje in Esquelmes. De meeste foto’s dateren van de lente van 2014. Een enkele van december 2016.
De Sint-Amelbergakerk in Bossuit, langs de Schelde, werd op vraag van de gemeente Avelgem door de Britse kunstenares Ellen Harvey tot een boeiende openbare ruimte omgebouwd. Een plek om even bij stil te staan.
Dit zijn twee reeksen over de Bovenschelde, tussen Spiere en Gent. “De Schelde bij Ruien” heet het eerste album, met foto’s uit maart 2012 — en veel aandacht voor de elektriciteitscentrale in Ruien, die toen met (ingevoerd?) houtafval werd gestookt.
Het tweede album dateert van mei 2017. De elektriciteitscentrale van Ruien (weer op de foto) werd drie weken later tot ontploffing gebracht. Je ziet ook een Vierendeelbrug (zo genoemd naar de ontwerper van de stalen structuur). Het is de brug van de Waterhoek, bekend van Streuvels’ Teleurgang van… (1927). De huidige constructie werd echter pas in 1950 gebouwd.
De Benedenschelde (of Zeeschelde, omdat er getijden zijn) beginnen we in Schellebelle, het eerste — en kleinste? — van de voetveren over de rivier. De foto’s dateren van 2009 en 2011, voor en na de modernisering van de installaties.
Meer veerponten, en fietsen, langs de Schelde en de Durme, met ook de Mirabrug, zo genoemd omdat daar in 1970 de film Mira werd gedraaid (naar Streuvels’ boek over de Waterhoek — zie hoger).
Een boottocht met Grenzeloze Schelde en Natuurpunt in april 2016. Vooral in de omgeving van Temse en Kruibeke. (We zijn ook in Wetteren geweest, maar voor foto’s was de hemel toen niet erg clement.)
De Scheldedijk benoorden Antwerpen, en de industrie. 2012 en 2014.
Dit is een commentaar bij een van de foto’s — en bij een fototentoonstelling.
Een “ritje” met de waterbus, januari 2021, van Antwerpen naar Lillo.
Met dit beeld, benoorden de Zandvliet- en Berendrechtsluizen, zitten we al in Nederland, aan het (grensoverschrijdend) Groot Buitenschoor.
Hier vind je een tekstje met wetenswaardigheden en grafieken, over het wonder dat Schelde heet.
En nog wat extra over de stormvloed van januari 2022.
