Jef Van Staeyen

Tag: mobiliteit (Pagina 1 van 18)

niet zeuren, voetgangers, en wees blij met wat overblijft

 

Dit moet een voetpad zijn, zoals het Agentschap Wegen en Verkeer dat vindt.

 

Gazet van Antwerpen schreef het vandaag: Trottoir aan Grotesteenweg is wel zeer smal: “We konden dit niet anders oplossen”.

Enkele maanden geleden, op 31 maart, schreef ik een brief aan de Minister en aan het College van burgemeester en schepenen omtrent de geplande heraanleg van de Grotesteenweg in Berchem ter hoogte van de kruispunten met de Uitbreidingstraat, de Singel, de Ring, de Elisabethlaan en de Koninklijke laan.
Eind mei antwoordde de Minister met een teleurstellende brief.

Vandaag, in antwoord op de vragen van Gazet van Antwerpen, antwoordt de woordvoerder van het Agentschap Wegen en Verkeer:

  • “Het klopt dat het trottoir op die locatie erg smal is en de plaatsing van de verlichtingspaal helpt daar ook niet bij.”
    Een eufemisme.
  • “Er was onvoldoende ruimte om dat anders op te lossen.”
    Onzin, want de plaats die je aan auto’s en fietsen toekent is een politieke en technische beslissing, geen fataliteit. [Overigens ligt er naast de weg een stuk openbaar groen, van de Stad allicht.]
  • “Omdat op deze plek (…) het aantal voetgangers eerder beperkt is.”
    Cynisch, want voetgangers wordt op dergelijke plekken het leven onmogelijk gemaakt. Er zijn weinig voetgangers omdat er geen goede voetpaden zijn.

Terloops: De Vlaamse regelgeving bepaalt dat binnen de bebouwde kom, voor straten met een breedte van meer dan 9 meter, het voetpad mintens 1,50 meter breed moet zijn (wat weinig is, vooral als er een fietspad naast loopt).

Klik op deze afbeelding voor een hoogwaardiger png-bestand (12,7 MB), geraadpleegd maart 2023.

 

 

Eenmaal voorbij de paal verdwijnt het voetpad helemaal.

 

Een kijkje in de andere richting.

 

Lees meer over de vergeten voetganger.
(Deze pagina’s worden heraangelegd. Soms zijn er dubbele verwijzingen)

goed bedoeld maar slecht aangekomen, een zebra in de Paleisstraat in Antwerpen

Op de hoek van de Paleisstraat (een lange rechte straat in Antwerpen, 400 meter in één stuk, iets meer dan 450 auto’s per uur (Straatvinken, 2022)) en de kleinere Bolwerkstraat, vóór de poort van de basisschool De Toermalijn, werd bij de heraanleg, een tiental jaar geleden, een vluchtheuvel/verkeersgeleider aangelegd. [Toen werd ook de rijweg versmald, kwamen er parkeerhaventjes, er fietspaden op de trottoirs, en werden bomen geplant.] Het autoverkeer wijkt een klein beetje uit langs het verkeerseiland, en het zebrapad overbrugt de rijweg in twee stukken.
Dat lijkt mooi — en is allicht goed bedoeld. Tot je als voetganger de zebra gebruikt.

  Je ziet de aankomende auto’s niet.

De problemen zijn tweeërlei.
Enerzijds, wat het belangrijkste is: Als voetganger zie je de aankomende auto’s niet. Je moet erop vertrouwen dat de automobilisten, die de aankomende voetgangers evenmin zien, omwille van de zebra voldoende vertragen.
Desnoods wacht je als voetganger terwijl je op het fietspad staat — de tijd om goed te kijken, je nek uit te steken, om zeker te zijn — waar er echter géén zebra is. Dat is meteen het anderzijds. Zowel bij het begin als op het einde van het zebrapad kan je als voetganger door aankomende fietsers (ook wat meer dan 450 per uur (Straatvinken, 2022)) worden verrast, terwijl je aandacht nog steeds naar de rijweg en de auto’s gaat.

Dergelijke aanleg is voor voetgangers een aanleiding om het zebrapad vooral niet te gebruiken, en de Paleisstraat elders over te steken. Ergens waar er geen zebra is, en men tussen de geparkeerde auto’s goed kan wachten tot de weg aan beide kanten vrij is.
[Het zou me dus niet verwonderen, mocht uit de statistieken blijken dat er aan de zebra weinig ongevallen gebeuren, om de eenvoudige reden dat men elders oversteekt.]

onthard het jaagpad langs de Zenne

Het is begrijpelijk, dat er na het dramatische ongeval van Imane, die op 28 januari in Zemst met haar fiets in de Zenne belandde, een afscherming van het jaagpad wordt  geëist. Maar het is een vergissing.

Het was een historische vergissing, de Zenne te kanaliseren en te verharden.
Nu het eens zo smerige water al veel zuiverder is, wordt het tijd de rivier opnieuw een natuurlijke loop te gunnen. Traag en breed, met veel plaats voor natuur.

Het was een vergissing het jaagpad, dat voor het onderhoud van een gekanaliseerde rivier nodig is, als verkeersinfrastructuur in te richten.
Met asfalt, verf, hekken en verlichtingpalen dreigt heel Vlaanderen één grote verkeersinfrastructuur te worden.

Daarom, in dit land dat nu al de grootste wegdichtheid heeft: geef de fietsers en voetgangers voor hun verplaatsingen de veilige plaats die hen toekomt op het wegen- en stratennet, ook als ze daarbij een keer vaker moeten uitkijken aan een kruispunt of een huis. Ook als het voor auto’s lastiger wordt.
Onthard het jaagpad en verlangzaam het, met grint of kasseien. Wie er bij daglicht wil wandelen of slenteren, te voet of met de fiets, kan dat nog steeds.
En werk nu al aan meer natuur, zonder asfalt, zonder hekken, zonder verf en zonder verlichting.

 

aanvulling (3 april 2023)

Na nog twee ongevallen, gelukkig minder erg, en na twee niet gepubliceerde lezersbrieven aan De Standaard, met een gelijkaardige inhoud als hierboven, vond ook Hendrik Schoukens, docent milieurecht in Gent, dat de oplossingen in de verkeerde richting worden gezocht: Het ligt niet aan het fietspad, het ligt aan de rechtgetrokken Zenne (De Standaard, 3 april 2023).

« Oudere berichten

© 2023 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑