Jef Van Staeyen
“Een essay is een beschouwende prozatekst of een artikel over een wetenschappelijk, cultureel of filosofisch onderwerp, waarin de schrijver zijn persoonlijke visie geeft op hedendaagse verschijnselen, problemen of ontwikkelingen. Het is afgeleid van het Franse woord ‘essai’, wat zoiets betekent als probeersel of proeve.” (wikipedia). Er zitten ook kortere opinie-teksten bij.
Een beleid om energie-inefficiënte woningen af te breken om ze door nieuwe, energie-efficiënte exemplaren te vervangen moet rekening houden met de locatie van de (her)bouwsites.
(een artikel in Ruimte & Maatschappij, december 2017)
“…maar ongelijkheid is dat wel”.
Omtrent het boek “The Spirit Level” (de waterpas) van de Britse epidemiologen Richard Wilkinson en Kate Pickett in 2009.
(april 2012)
Dit trio van teksten over het Frankrijk van vandaag (april-augustus 2017) begint merkwaardig genoeg in Gent: “het verlangen naar Gent”, na een bezoek aan de tentoonstelling het Verlangen naar Frankrijk van Michiel Hendryckx in de Sint-Baafsabdij.
Geen twee weken later schreef ik verder: “de Franse malaise”, en haalde er zelfs de Nederlandse auteur J.J. Voskuil bij. Op pagina 179 van deel 6 van Het bureau verklaart Maarten, de alter ego van de schrijver: De illusie dat de groep waartoe men behoort er altijd geweest is en in wezen onveranderd, rechtvaardigt niet alleen de aanspraken op eigen grond, maar maakt het leven draaglijker (…)
Vier maanden later rondde ik af met “Frankrijk is Frankrijk niet meer”.
Twee teksten over de toekomst van België, uit 2008 en 2011, blijven actueel.
Thomas Vanheste, adjunct-hoofdredacteur en journalist van het tijdschrift de lage landen, en ik schrijven elkaar over foute boeken. Met Jip en Janneke, en met Tiny.
(maart 2020)
Het blijft moeilijk ruimtelijke planningsprocessen over landsgrenzen te trekken. [Zelfs lokale grenzen zijn vaak lastig.] Als student aan de Universiteit Gent schreef ik daarover in 1995 een eindwerk, daarbij steunend op mijn ervaring als ruimtelijk planner in de Frans-Vlaams-Waalse metropool Lille-Kortrijk-Tournai. Ik verzorgde ook enkele kortere samenvattingen voor het tijdschrift Planologisch Nieuws en voor de Planologische Discussiedagen (nu respectievelijk Ruimte en Plandagen).
(1995-1998)
Er is discussie over Sinterklaas, over de georganiseerde leugen waarmee wij, volwassenen en grote kinderen, de kleine kinderen voorliegen…
(november 2019)
Ik vergeleek de kiesresultaten per Amerikaanse staat met de inkomensgegevens, en kwam tot een niet geheel onverwacht, maar in zijn kracht toch verrassend resultaat: arme staten stemmen Trump, rijke stemmen Clinton.
(mei 2017)
Een te korte tekst om een essay te zijn.
Omtrent vooringenomenheid.
Mijn vooringenomenheid.
(maart 2024)
Saudade, denk ik, is het verlangen naar wat je niet wil.
(juli 2019)
Het heeft niet veel gescheeld of de Lange Wapperbrug had een deel van de Antwerpse haven afgesloten van de Schelde en de zee. Althans voor hoge masten, die men in die haven graag ziet.
(september 2021)
Het jaarboek de Franse Nederlanden — les Pays-Bas Français verscheen voor het laatst in 2018, en de regio Nord-Pas de Calais, zowat de Franse Nederlanden op bestuurlijk vlak, hield in 2015 op te bestaan. Beide zijn in de jaren zeventig gestart. Als (enigszins) bevoorrechte getuige vertel ik wat er in die ongeveer veertig jaar in Noord-Frankrijk is gebeurd.
(een artikel voor het tijdschrift Ons Erfdeel, februari 2019)
De Gecoro’s en de Procoro’s (gemeentelijke en provinciale commissies voor ruimtelijke ordening) kunnen wel deskundigheid aanvoeren, maar zijn geen vorm van participatie, zoals men soms hoort.
(een artikel in het tijdschrift Ruimte & Maatschappij, maart 2017)
De Europese Unie heeft ze aangemoedigd en de nationale (of regionale) overheden hebben al dan niet schoorvoetend gevolgd, maar het zijn de intercommunales die de grensoverschrijdende samenwerking in de metropool Lille-Kortrijk-Tournai hebben voortgestuwd.
Enkele teksten in het Frans, geschreven op uitnodiging van de Universiteit van Straatsburg.
(juni 2008)
Tot de achttiende eeuw, of misschien zelfs later, is het gros van de Europese kunstproductie met allerlei vormen van belastinggeld gefinancierd…
(november 2019)
Bij een van de meesterwerken van het MSK Gent, Jupiter en Antiope van Antoon Van Dyck, las ik…
(februari 2022)
kernenergie, vluchtelingen, Oekraïne, waarden, echte Belgen, Grexit en Brexit…
Brand in Brecht, een brug naast de Schelde, autootjes op de Charlottalei, een Havenhuis, etc.
Velen hadden het me aangeraden, ik heb het zelfs cadeau gekregen, en met veel plezier gelezen. In één adem, zoals dat heet, wat voor zo’n lijvig boek-met-lintje van 600 dichtbedrukte pagina’s toch wat overdreven zou zijn.
De Bourgondiërs, van Bart Van Loo.
(augustus 2019)
Een groot en ambitieus woononderzoek in Vlaanderen heeft blijkbaar een scheve bril. Wat woonmarkt genoemd wordt, is geen markt. Wat de woonvraag is, wordt over het hoofd gezien. En voor een deel van het aanbod, de private huurmarkt, is men blind.
(een bijdrage voor Ruimte & Maatschappij, februari 2016)
Hier waag ik me aan een hypothese waarom Vlamingen minder vlot praten dan Nederlanders. Het is de vervoeging van de tweede persoon die het hem doet.
(mei 2010)
Het Frans dat vandaag in Frankrijk gesproken wordt (en een enkele keer ook geschreven), het Frans dat ik, als Vlaamse immigrant, meer onbewust dan bewust beetje bij beetje ontdekte, en soms nog steeds ontdek, is toch wat anders dan het strikte en veeleisende schoolboekenfrans dat ik ooit leerde.
(november 2009)
Is Otto Van Veen (ook Venius genoemd) de schilder van de panelen met de Aanbidding der Wijzen en de Opdracht van Jezus in de Tempel in de Rijselse kerk Saint-André?
Een zoektocht in oude en recentere bronnen.
(november 2014)
Al jaren leidt theatermaker Jean-Marc Chotteau het grensoverschrijdend theater La Virgule in Tourcoing en Moeskroen.
(juni 2007, voor het Jaarboek De Franse Nederlanden)
Exact 20 jaar en 58 dagen heeft de grenspost in Rekkem dienst gedaan, meer dan 21 jaar stond hij te verkommeren. Een “feestrede” bij de afbraak.
(april 2014)
Een stille revolutie heeft zich voltrokken, maar we hebben het nauwelijks gemerkt: 2020 was het jaar van de overheid…
Meer dan 100 jaar geschiedenis (1914-2018) en een spiegel voor migranten in ons land.
(februari 2019)
“Er is een boodschap die ieder in een democratie moet horen, meer dan welke boodschap ook : Er zijn mensen die anders zijn dan jij, ze leven anders dan jij, ze hebben andere families dan de jouwe en ze denken anders dan jij. Ze leven misschien niet in dezelfde buurt als jij, maar dit land is ook hun land.”
Een reactie op een artikel van Jens Aerts in het tijdschrift Ruimte, en een presentatie van Bill Bishop’s belangrijke boek.
(december 2018)
© 2024 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
