Jef Van Staeyen

Tag: Italia (Pagina 1 van 4)

kloostergangen ❧

[Deze korte tekst — met minder foto’s — stond aanvankelijk in het bericht over Piacenza, maar hij gaat evenveel over andere steden van mijn Italiaanse reis.]

Ik kan het aantal kloostergangen niet tellen, dat ik in twee weken in die enkele Italiaanse steden heb gezien, of soms vermoed, want voor bezoekers om begrijpelijke redenen gesloten, vaak meerdere aan elkaar geschakeld. Met als bijzonderste exemplaren de driehoekige kloostergang van Sant’Agostino in Genua (naast het museum), en de vier kloostergangen, twee naast elkaar, twee boven elkaar, met een doorkijk, van de benedictijner abdij San Paolo in Parma, waar nu de Pinacoteca Stuard huist. Een kloostergang is misschien de mooiste architecturale figuur die ik ken. Klik hier voor een kleine selectie van kloostergangen.

italia2018.037  italia2018.038
Sant’Agostino in Genua, onder een grijze hemel, en San Paolo in Parma, in de zon.
Heel bijzondere kloostergangen, boeiend om zien, maar ik denk dat je in geen van beide de mentale rust kan vinden die je in een kloostergang zoekt.

 

een Italiaanse reis — overzicht ❧

Eind april, begin mei [2018] ben ik naar Noord-Italië gespoord, en heb er zeven steden bezocht: Turijn, Genua, La Spezia, Parma, Modena, Ferrara en Piacenza. Enkel Turijn kende ik al. Twee weken, of toch bijna, schoonheid, elegantie, vriendelijkheid, betrouwbaarheid, reinheid en lekkere dingen. Bijna, zeg ik, omdat er ook wel eens een uitzondering was.
Zo begon een bericht dat ik op 19 mei postte — ik was pas terug —, Italiaanse blinden, mooie auto’s, en een sluier, en waarin ik talrijke andere bijdragen aankondigde.

Lees verder

Piacenza — en Flandre la femme vaut un homme et souvent mieux

versie per 5 augustus 2018
klik hier als je liever een PDF-bestand leest 

 

Als je in Piacenza bent (of in Parma), lijkt het soms alsof die stad net voorbij Leuven of Oudenaarde ligt, en dat Frankrijk, behalve Arras, Douai of Cambrai, niet meer bestaat. Daarmee bedoel ik niet de aard van het stedelijk landschap, dat ondanks het even vlakke land erg verscheiden is. Net als zovele Italiaanse steden zijn Parma en Piacenza vooral uit grote of zelfs immense paleizen gebouwd, en dat is (letterlijk) een breed verschil met de smalle, kleine huizen in Vlaanderen.

Terloops. Uit die paleizen blijkt ook, me dunkt, dat de sociale tegenstellingen in Vlaanderen nooit zo extreem als in Italië zijn geweest. Niemand heeft ooit geld en macht genoeg gehad om dergelijke dingen te bouwen. De grootste niet kerkelijke gebouwen in Vlaanderen zijn vooral openbare gebouwen (met de Ieperse hallen als extreem voorbeeld) of gildenhuizen (die gemeenschappelijk zijn). Ook de Vlaamse ruimtelijke en architecturale wanorde is aan die (relatieve!) sociale gelijkheid gelinkt. Ruimtelijke orde kan slechts ontstaan bij een sterke concentratie van macht of een hoge mate van burgerzin. Vlaanderen heeft geen van beide.

Maar ik wijk af. Wat ik zeggen wil: Piacenza en Parma liggen niet ver af, omdat je er voortdurend op stukken van de eigen geschiedenis stoot. Nu ja, als je oog hebt voor die geschiedenis, museums of kerken bezoekt, en leest wat er op plakkaten en monumenten geschreven staat. Voor wie de wereld rond voetbal draait, ligt dat anders. Hem liggen Chelsea en Manchester dichter bij huis.

Lees verder

Modena, met weinig woorden

 

italia2018.033
(klik op de foto om meer beelden van Modena te zien)

 

Modena is de stad van de perfectie. Het is de stad van het beste restaurant ter wereld (Osteria Francescana, volgens The World’s 50 Best, ik ben er niet geweest — in Modena heb ik de enige pizza van mijn reis gegeten, en die was echt niet goed). Het is de stad waar snelle auto’s worden gebouwd (Ferrari, Lamborghini, Maserati, Pagani — en wat de motoriek misschien niet altijd aan betrouwbaarheid heeft, biedt het koetswerk aan elegantie wel). Het is de stad waar het oude hertogelijk paleis sinds 1859 de Accademia militare di Modena herbergt — het immense complex breekt de stad in twee; slechts via een omweg ga je van het station naar de Piazza Grande.
Modena straalt een zekere strengheid uit.
Het Museo Casa Enzo Ferrari heb ik niet bezocht, de Galleria Estense wel. En een lavanderia ook, in een populaire buitenwijk. Heel de zondag leek Modena een verlaten stad, tot ik tegen het eind van de namiddag na een mooi bezoek uit de Galleria Estense kwam, en een gelukkige menigte de straten van de stad veroverd had.

 

Naar het overzicht: een Italiaanse reis — overzicht

« Oudere berichten

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑