Hier in de buurt loopt een GR. Een variante van GR 12 Amsterdam-Parijs, die je onder meer door de Merksemse en de Antwerpse parken en parkjes voert. Met de bekende rood-witte stickers wordt die hier behoorlijk goed aangeduid — als je erop let zie je er veel —, maar enkele straten verder kan je niet zonder boekje of GPS.
Niet dat ik hier de GR volg, maar bij hoekveranderingen hebben dergelijke stickers me soms in verwarring gebracht. Schilder de rode en de witte lijnen, de lange en de korte, op een boom of een muur, en het is me duidelijk, maar zo’n sticker met een witte achtergrond vind ik loos. Het exemplaar op de foto lees ik spontaan als een bocht naar rechts, terwijl naar links wordt bedoeld. Niet het rood, maar het zich naar rechts buigende wit is de meest zichtbare kleur.
Het symbooltje om deuren te sluiten, lijkt op deuren die open staan, en vice versa.
Nu moet ik toegeven, er zijn wel meer symbolen waarbij ik twee of meer keer moet nadenken, omdat ik me bij de eerste — spontaan — vergis. Als ik op mijn mobieltje een rode knop zie, mag ik spreken, zie ik een groene, nog niet. Die moet ik eerst aandrukken. Bij verkeerslichten op straat is dat andersom. Het symbooltje in een liftkooi om de deuren te sluiten, lijkt in mijn ogen op deuren die open staan. En moet ik bij een mengkraan om warm water te krijgen ervoor zorgen dat de rode stip goed zichtbaar wordt, of naar de rode draaien zodat de blauwe pront vooraan staat. [Antwoord: zie ik de blauwe stip, krijg ik warm water, waarvan de rode kleur het internationaal symbool is.]
Misschien ben ik de enige niet, want de mensen van de GR hebben nieuwe stickers bedacht: de grijze achtergrond van het exemplaar of de foto maakt duidelijk dat het pad naar rechts afdraait.
En is dat niet genoeg, dan kan er nog een pijltje bij.
Meer over de westelijke variant van GR 12 lees je hier.
