Wat toevallig kreeg ik nummer 2 (december 2015) van het smakelijk boekenblad >Confituur, de verzamelplaats van de onafhankelijke boekhandels in Vlaanderen. Met daarin een kort gesprek met Pascal en Annemie van de nieuwe (nu vier jaar oude) boekhandel >Theoria in Kortrijk.
Alle lof voor Theoria, voor Pascal en Annemie, voor Confituur en voor de onafhankelijke boekhandels, maar toch even deze commentaar.
1.
La culture, c’est comme la confiture, zeggen de Fransen, moins on en a, plus on l’étale. [Hoe minder cultuur je hebt, hoe meer je ermee pronkt.] Is dat het ultieme doel van Confituur?
2.
Het artikel over Theoria begint als volgt: “Bijna dag op dag vier jaar geleden bliezen Annemie Bernaerts (44) et Pascal Vandenhende (53) het stof van Theoria, de Kortrijkse boekhandel die toen al bijna een halve eeuw bestond.”
Kortrijk is een stad waar stof nooit de kans krijgt, lang te blijven liggen, en als trouwe, misschien onregelmatige klant uit Rijsel, die in Theoria kwam neuzen in het mooie aanbod, of heel gericht een boek kwam kopen, dan wel een telefonische of gemailde bestelling kocht — of alles samen, want zonder het neuzen kwam je toch nooit buiten (*) —, moet ik zeggen dat er op Theoria de laatste kwarteeuw nooit stof gelegen heeft. De winkel was wel anders, zonder koffie of vinyl — en met wellicht wat meer plaats of zichtbaarheid voor bellettrie —, hij was toen al steengoed.
Mijn oprechte gelukwensen dus, aan Pascal en Annemie — ik kom zeker nog vaak —, maar, beste Confituur, om lof te tuiten is het niet nodig te vergrauwen wat vroeger was.
(*) Ga nooit met de auto naar boekhandel Theoria in de Onze-Lieve-Vrouwestraat. De stad Kortrijk heeft voor de winkel een >kortparkeerplek gemaakt, waar je dertig minuten gratis mag staan. Een dilemma, de oude Grieken waardig, tussen burgerzin (met angst voor een flinke boete) en liefde voor het schone. Zo snel ben je bij Theoria toch nooit buiten. Er is ook een fietsenrek.
