Jef Van Staeyen
Ik kan eindeloos naar de bergen kijken, op de Lofoten, en de Vesterålen, en Senja, en luisteren. Ook deze lente (juni 2023) heb ik het gedaan. Ben ik op de Lofoten een derde, op de Vesterålen een tweede en op Senja een eerste keer geweest. Meer dan vorige keren heb ik foto’s meegebracht, en minder dan toen een tekst.
(juli 2023)
De stadjes zijn klein, en de Plains zijn Great. Tien reportages met foto’s en met teksten over Jared Diamond, Robert M. Pirsig, John Steinbeck, Geert Mak, Jon Krakauer, en de geschiedenis van Montana.
(januari 2017, na een reis in juni 2016)
Hoe een reis naar Kopenhagen me ook naar Vilvoorde, Machelen, Diegem en Zaventem bracht.
Een ontdekkingsreis door het verrassendste stuk Vlaanderen.
(september 2015)
Reizen — is een parabel van het leven.
Argeloos — ontdek je vele dingen.
Eer je ze begrijpt — is alles voorbij.
Over de vakantie in Québec, in 2007, schreef ik een lijvig boek.
Houten kerkjes in de Champagnestreek.
Karl Marx Hof, Postsparkasse, Haus am Michaelerplatz, Nordbahnviertel, Donau City, Kirche am Steinhof, Werkbund-siedlung… met VRP.
(september 2019)
Welke drie toeristische plekken hebben me teleurgesteld?
(decemner 2024)
Verborgen Gallo-Romeinse en middeleeuwse schatten in het Franse Vienne.
(augustus 2024)
Langres: een kleine stad als een kroon op een lage berg die de heuvels op de grens van Champagne en Bourgogne beheerst.
(juli 2022)
Een reis per trein van Lyon naar Lyon, via Mâcon, Bourg-en-Bresse, Aix-les-Bains, Chambéry, Grenoble, Valence en Vienne.
(juni 2024)
Parma, Modena, Ferrara, Piacenza, Genova, Torino, Pisa, Lucca, Firenze, Bologna, Padova, Vicenza, Venezia, Verona, Milano…, met of zonder Goethe: een twintigtal reportages, foto’s en tekst.
(juni 2018, onder andere)
Wat de kerken zijn voor Napels, is de metro voor Montréal.
Vier fotoreportages van de evenveel metrolijnen van Montréal.
Vaut le voyage.
(mei 2022 — vervolledigd mei 2024)
Waar Het Kanaal Noordzee wordt, en de Noordzee land. 10 foto’s
(januari 2015)
Een uitgebreid reisverslag. Met stokvis, rorbuer, een tent en een bootje, en Willem Frederik Hermans.
De teksten schreef ik in het Frans, maar er zijn heel veel foto’s bij, in een twintigtal reportages. En dat is die stad wel waard.
(juli 2016)
Ik hou van de Schelde. Ze is mooi. Ze is fotogeniek. Ze is altijd anders, en toch steeds zichzelf. Een twaalftal fotoreportages, van Doornik, over Schellebelle (foto), tot aan het Groot Buitenschoor.
Amiens, Laon, Reims, Doornik, Antwerpen… Pure waanzin, pure vreugde in licht en steen. Kathedralen blijven verbazen.
Niet alleen in de herfst, wanneer de esdoorns alle kleuren kleuren, is New England een feest voor de ogen. Een tiental reportages: Green Mountains, White Mountains, Mass MoCA, Alexis de Tocqueville en Henry David Thoreau.
(januari 2017, na een reis in 2013)
Een korte fietsvakantie langs de kanalen van Bourgogne. Een verhaal over Frankrijk, over God en godsdienst, wetenschap, zekerheden en onzekerheden, en over vaders en zonen.
(augustus 2006)
Grauw weer, wolken en regen, en ook wat zon. De eigenzinnige schoonheid heeft ons verrast, door haar kleuren, haar regenbogen, het altijd wisselende wolkendek, de schittering van het licht of het donkere contrast.
(februari 2017, na een reis in juni 2016)
Wanneer Vincent (Van Gogh) met Hélène (Kröller-Müller) op de Veluwe pizza eet.
Hoe een legende ontstaat.
(juni 2015)
Een misleidende titel, voor wat niet meer dan in Cherbourg een strekdam is.
(april 2014)
Ooit moet ik mooie foto’s hebben gezien van de romaanse basiliek van Paray-le-Monial, die in mijn hoofd zijn blijven hangen, en die me ertoe hebben verleid het kleine stadje te bezoeken — ergens tussen Nevers en Chalon-sur-Saône — en het architecturale raadsel eerst te zien en dan op te lossen.
(juni 2022)
Ik kan niet naar Ferrara reizen, voor het Castello Estense gaan staan, een foto nemen, en zeggen ‘het is mooi’. Want er is meer aan de hand. Ik zie meer. Ik wil meer zien. En meer weten.
(juni 2018)
© 2025 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑