moskenes.be

Jef Van Staeyen

Categorie: Essays (pagina 1 van 7)

de Franse Nederlanden bestaan niet meer ❧

14 februari 2019 /

Het jaarboek De Franse Nederlanden-Les Pays-Bas Français verscheen in 2018 voor het laatst op papier. Drieënveertig nummers lang was het door Jozef Deleu in 1976 opgerichte tijdschrift een gedegen tweetalige publicatie van 250 pagina’s met bijdragen over Noord-Frankrijk en zijn verhouding tot Vlaanderen en Nederland. De vzw Ons Erfdeel, uitgever van het jaarboek, besliste de artikels over dat onderwerp vanaf april 2019 te publiceren op de websites >www.de-lage-landen.com en >www.les-plats-pays.com.
De redactie van Ons Erfdeel vroeg me een kort overzicht te geven van de evolutie die de Franse Nederlanden in die vier decennia hebben meegemaakt, en over de kijk van de Noord-Fransen op Vlaanderen (en bij uitbreiding het Nederlandse taalgebied), en omgekeerd.

HIER VIND JE een pdf van de tekst die ik voor Ons Erfdeel schreef en die werd opgenomen in het eerste nummer van 2019 (februari).

In akkoord met de redactie van Ons Erfdeel publiceer ik deze tekst ook op mijn website. Ik maak daarbij graag nog wat publiciteit voor de talrijke andere bijdragen in datzelfde nummer. Dit is een volledige inhoudsopgave van het nummer. En dit is een >link naar de blog van Ons Erfdeel.

* * *

Naschrift

Het bezoek van “de late jaren zestig, vroege jaren zeventig”, zoals ik in de tekst voor Ons Erfdeel schreef, geschiedde wellicht in 1973, vond ik aan de hand van deze foto die mijn vader toen maakte, met de Rijselse Grote Markt en de Oude Beurs.

pater De Smet en de Indianen

3 september 2018 /


Toen ik nog een kleine jongen in korte broek was, zeg maar de jaren vijftig en zestig, kwam er soms een missiepater naar de klas, die zijn avonturen bij de negers in Congo vertelde. Hutten in het oerwoud was het beeld. Er stond ook een plaasteren spaarpot vooraan op de lessenaar, met felle kleuren slordig beschilderd. Een negerkopje knikte lief en onderdanig, eenmaal, tweemaal, als je er een stuk geld in stak.

Enkele maanden geleden kocht ik in Antwerpen een oud missionarisboek.
Nee, niet over Congo, maar Amerika: ‘Le Père De Smet. Apôtre des Peaux-Rouges (1801-1873)’, door E. Laveille S.J., 1928. De oorspronkelijke tekst moet van 1912 of 1913 dateren. Met dit boek, en met het verhaal van pater De Smet, plus enkele zeldzame jeugdherinneringen, voer ik jullie van Congo naar Amerika, en terug, maar toch vooral Amerika, en altijd langs België, van de negentiende eeuw tot vandaag. Pieter-Jan De Smet en de Indianen, de pater die niet stilzitten kon.

 

[Lees hier de tijdlijn van Montana die ik twee jaar geleden voor deze website schreef, en waarnaar in bovenvermelde tekst wordt verwezen.]

Céline — voyage au bout de la nuit

14 maart 2018 /

Op zijn tweeënveerstigste had hij moeten sterven…

 

Het is een gevecht geworden, met dat boek.
Een eigen tekst wilde ik erover schrijven, een eigen impressie, en dat bleek eerst makkelijker dan gedacht.
Tot ik voyage van achter naar voor ter controle — en voor het plezier — herlas. Niet alleen enkele correcties kwamen daar uit, maar ook nieuwe inzichten. Nieuwe verbanden. Nieuwe ontdekkingen, wat ik voorheen niet zag. Mijn tekst groeide aan, groeide uit. En voyage greep steeds dieper op me in.
Je stapt niet uit voyage zoals je er bent ingestapt.

Laat deze versie van mijn tekst voorlopig definitief zijn.
Al weet ik, dat als ik om het even welk hoofdstuk van voyage hervat, ook deze versie wellicht aan het wankelen gaat. Zoals het beeld van de boot, pagina 470, die overstag gaat.
Voyage kan je blijven lezen, naar ik vermoed.

 

Aanvullend: Bij het schrijven over voyage

En ook: twee citaten uit voyage over wetenschap

talig leesplezier — Tortilla Flat ❧

27 oktober 2017 /

The feeling in the house was the feeling of a rock when the fuse is burning in toward the dynamite.

“We have been his friends for years. When he was in need, we fed him. When he was cold, we clothed him.”
“When was that?” Pablo asked.
“Well, we would have, if he needed anything and we had it. That is the kind of friends we were to him. And now he crushes our friendship into the ground for a box of big candy to give to an old fat woman.”
“Candy is not good for people,” said Pablo.

“If thou wert a little more charitable with thy wine, these things would not happen.”

Zelden zoveel talig plezier gehad als bij het lezen van John Steinbecks Tortilla Flat.

Ik heb het boek dan ook driemaal gelezen. Een eerste keer uit louter leesplezier. Een tweede keer met een potlood in de de hand, op jacht naar citaten, en met een woordenboek, voor de begrippen waar ik bij eerste lezing in mijn haast en honger was overgeslipt (cutting squid, quixotic, aeredales, drawn lashes, he broke mules…). En een derde als controle — en met evenveel, maar ander, leesplezier.

Oudere berichten

Tags

Americana architectuur en stedenbouw de toekomst alsof je er was essays Europa foto-grafiek fotografie grafiek grensoverschrijdend Italia kunst la France d'Aujourd'hui literatuur mobiliteit Montréal & Co politiek en samenleving prospective publicaties reizen rubrieken taal verhalen en zo vluchtelingen en migranten wetenschap en techniek wie ik ben

wie ik ben

In mei 1953 in Merksem geboren, ben ik een geboren en getogen Antwerpenaar.
(“Een pagadder” of “een stroboer”, zullen de echte sinjoren zeggen.)
Nu al meer dan 35 jaar in Frankrijk, woon en werk ik als stedenbouwkundige in Lille (Rijsel). Zo werd ik “nordiste”. (Toch bijna.)
Mijn lievelingsauteur heet Stefan Zweig, mijn lievelingsmuziek is van Händel.
Ik hou van de Lofoten, al is het weer enige jaren geleden dat ik er nog geweest ben.

reacties

Je kan reageren op:
info — apenstaart — moskenes — punt — be

© 2019 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑