De Middellandse, in feite Ligurische Zee, was niet mijn beste vriend.
In Genua was ze te wild om te varen, en in Nervi, een oud vissersdorp, nu een residentiële buitenwijk van de stad, zag de wandeling langs de branding zwart van het volk. In het park van Nervi ging iedereen naar Euroflora, en het pad aan zee was de overloop van dat gebeuren.


Twee dagen later, in La Spezia, een vooral militaire haven, druilde het de hele dag. Op een tocht in de befaamde Cinque Terre was ik niet voorbereid — daarvoor had ik meer informatie moeten hebben, over open en gesloten stations (je raakt er enkel per trein), en een extra koffer met kleren. En/of meer tijd, voor een gans ander reisproject.
Wanneer het regent, zoals die dag, hoor je op de hoofdstraat van La Spezia meer talen dan in om het even welke Italiaanse stad die niet Venetië, Firenze, Rome of Taormina heet. Op de markt van La Spezia staan elke dag twintig tot dertig kramen met zeevruchten en vis. Die avond had ik zin in vlees. Dat was geen goed idee.

italia2018.006De branding in Nervi. Bovenaan de foto zie je het station van Nervi, op de spoorweg van Genua naar La Spezia, Pisa en Livorno… maar ook Rome, Napels of Reggio di Calabria. Italiaanse spoorwegen vergasten je graag op een reis langs de zee.
Ik ben er echter met de bus naar toe gereden, lijn 13, dan 15, en laat
quindici nu net het cijfer zijn dat ik het moeilijkst onthou. Toch heeft de chauffeur van tredici me goed gezegd waar ik de fermata (halte) vond. De coincidenza (aansluiting) was perfect. Wel was in Nervi, omwille van Euroflora, de capolinea (terminus) verlegd. Op de terugreis zat de bus vol bloemen.

italia2018.005De zee in La Spezia, palmbomen op de Passeggiata Costantino Morin.
Een palmmotief, ook in de kasseitjes.

 

Naar het overzicht: een Italiaanse reis — overzicht