Wie vooroordelen wil kennen, moet naar de foto’s in de kranten kijken.
Bij de digitale media geldt een ijzeren wet dat bij een artikel altijd een foto hoort, zelfs als er geen foto is. Daarom hebben kranten een zeer uitgebreide beeldredactie (een kleine twintig mensen bij De Standaard, meer dan voor welke functie ook), en doen ze beroep op een breed veld van aanbieders van visual content. Wie de krant leest moet beseffen dat zowel die foto’s als de titels niet door de auteurs van de artikels, maar door andere redacties (beeld- en digitale en eindredactie) worden bepaald, in functie van het product krant en van haar attractiviteit. Vooral de thematische foto’s bij analyses en opiniestukken zijn veelzeggend: welk beeld hoort bij leerachterstand, vereenzaming, burn-out, seksueel misbruik, verwaarlozing van ouderen… dat soort dingen.
In De Standaard van 27 september stond een analyse over armoede in Vlaanderen, een artikel dat naargelang de editie meerdere titels heeft gehad. Daarbij plaatste de beeldredactie een foto. Armoede.
Wat zien we?
- de vrouw is zwaarlijvig,
- ze gaat door een straat die door de gemeente wat vergeten is: de stoep heeft in decennia geen stratenmaker gezien,
- ze gaat gezwind met haar boodschappenkarretje.
Begrijp: wie niet arm is, is allicht wat slanker, komt in beter onderhouden straten, en vooral: doet zijn/haar inkopen met de auto (en, occasioneel: met een klein netzakje), of — de hippere versie — met de bakfiets. Het boodschappenkarretje is een armoede-beeld.
