(alle respect voor de mensen die de onthardingswerken uitvoeren aan het Stadspark, maar er schort wat bij de communicatie)
Het Antwerpse Stadspark is al niet erg groot, iets meer dan 11 hectare, het ligt in een groen-arme centrumstad, en zijn driehoekige vorm is niet efficiënt om afstand tot de omliggende straten en tot het verkeerslawaai te creëren.
[Vaak lees je dat het Stadspark 14 hectare meet, maar die oppervlakte bereik je slechts als je er de drie brede lanen bij telt. En geen enkele plek ligt in vogelvlucht op meer dan 150 meter van de rand van het park.]
De “natuurlijke” aanvoer van water, via de Herentalse Vaart uit het Schijn, werd afgesloten, en in de zeer minerale omgeving werd en wordt om allerlei redenen water uit de grond gepompt. De vijver in het park kwam droog te liggen, en ook de prachtige bomen zijn bedreigd. Daarom worden (erg bescheiden) onthardingswerken uitgevoerd op de parkeerstroken rond het park.
[De grote harde vlakte rond het oorlogsmonument en de zeer brede lanen worden echter niet aangepakt.]
En daar komt de aap uit de mouw: in de Van Eycklei is het belangrijkste effect van die werken niét de verbetering van de permeabiliteit van de parkeerstrook, die op de website wordt aangekondigd, maar wel de omvorming van een deel van het trottoir tot parkeerstrook.
Dit gebeurt net op de plaats waar het trottoir smaller dan elders is, en er behalve een fietspad midden op dat trottoir, in feite niets overblijft. Allicht wordt van de voetgangers verwacht dat ze zich door de haag van het park gaan dringen, naar de wandelweg die erachter ligt.
De kans werd verkeken om het fietspad wat meer naar links te leggen, zodat er ook voor voetgangers wat ruimte overbleef. (Al is die verderop ook niet erg ruim.)
In feite is het de rijweg — tweemaal twee rijstroken — die veel te breed is.
