“BEST NIET STRIJKEN IN VROEGE AVOND” (vtm nieuws, 23 oktober), “en ook geen wasmachine of droogkast tussen 17 en 20 uur”, heeft Annemie Turtelboom verklaard. “Zo kunnen we een stroomtekort in de winter voorkomen.”

Eindelijk iemand die de vinger op de wonde legt, die weet waar de oorsprong van al onze problemen ligt, en ze niet verzwijgt. Een minister nog wel, niet eens van N-VA.

Want, wie is het die begint te strijken in de late namiddag, en nog snel de wasmachine of droogkast aanzet, terwijl de diepvriesmaaltijd in de oven of magnetron warmt? Wie anders dan… de buitenhuiswerkende vrouw.
Als je even meedenkt, zal je ontdekken dat zowat alle problemen die ons dagelijks bezighouden, die de planeet naar de knoppen helpen en ons geluk vergallen, te wijten zijn aan… de buitenhuiswerkende vrouw.
Krapte op de arbeidsmarkt? De buitenhuiswerkende vrouw.
Files op de weg? De buitenhuiswerkende vrouw.
Gedrang in het openbaar vervoer? De buitenhuiswerkende vrouw. (Wat een zaligheid zou het zijn, mochten er op de trein alleen koffiedames zitten.)
Hoge maatschappelijke uitgaven voor buitenschoolse kinderopvang? De buitenhuiswerkende vrouw.
Het pensioenstelsel wordt onbetaalbaar? De buitenhuiswerkende vrouw, die tweemaal langer dan haar mannelijke soortgenoot op andermans kosten leeft.
Van al die buitenhuiswerkende vrouwen komt overigens een nog veel ergere kwaal: de tweeverdieners. Hun geparkeerde tweede auto’s blokkeren de straat. Hun inkomens jagen de huizen- en grondprijzen de hoogte in. En hun al te frekwente buitenlandse city-trips zijn nefast voor de betalingsbalans, verhogen de uitstoot van broeikasgassen, en maken onnodig lawaai boven Zaventem, Brussel en de Vlaamse rand. Om van de foto’s die ze maken nog te zwijgen.

En uitgerekend nu komt Gwendolyn Rutten (Annemie’s partijgenoot nochtans, uit de enige regeringspartij met vrouwelijke zwaargewichten) verklaren dat “al wie poten en oren heeft, moet werken” (De zevende dag, vrt, 19 oktober). Ze neemt voorwaar de woorden van een sp.a-politica in de mond (Monica De Coninck, 5 september 2013).
Nóg meer mensen die gaan werken, dat maakt het toch alleen maar erger! Pas dan dreigt er een gigantisch elektriciteitstekort om 17 uur. Pas dan zit het verkeer elke ochtend en avond helemaal in de knoei. En het klimaat in de war. We mogen ons gelukkig prijzen, als er nog mensen zijn die thuis blijven, een wandelingetje maken in het park, of op kalme uren naar IKEA gaan.
Bestaat er — behalve koperdiefstallen — nog één maatschappelijke kwaal die niet te wijten is aan buitenhuiswerkende vrouwen?

Of toch? Volgens cijfers in De Standaard van diezelfde dag, zijn het niet het wassen, drogen of strijken, maar wel de computers en de televisie, die tussen 17 en 20 uur de meeste huishoudelijke elektriciteit verbruiken. Misschien moet manlief weer de papieren krant gaan lezen, terwijl zijn vrouwtje in de keuken staat, en de kinderen buiten spelen.

* * *

Tevreden herlas hij zijn tekst, corrigeerde nog snel een fout, en vroeg zich af of hij dan toch Pascal citeren zou. Parafraseren, veeleer: “Tout le malheur des femmes…”.
De geur van licht gegrilde kaas — witloof in de oven — vulde langzaam het vertrek. “Schat, ik kom zo” riep hij door de openstaande deur, “nog even een mailtje naar de krant en ik kom aan tafel. Zijn de kinderen daar?”

 

Dit is een pdf-bestand van bovenstaande tekst over de buitenhuiswerkende vrouw.