Jullie weten niet half hoe zwaar ik heb geleden op school.
Van mijn zesde tot mijn veertiende ben ik naar Sint-Jan (Berchmans) in Merksem geweest. In Groenendaal, op enkele honderden meters van ons thuis. De voorbereidende, van het eerste tot de zevende — ik herinner me nog mijn ontzetting toen ik als negen- of tienjarige de termen voorbereidende en middelbare begreep — en de moderne humaniora, van de zesde tot de vierde. [Daarna trok ik voor het hoger middelbaar naar de wetenschappelijke A bij Sint-Eduardus. Meer over mijn slaagkansen lees je in deze oudere tekst.]
Groenendaal heeft een groot park, en een atletiekpiste, en daar kan gelopen worden — ik bedoel ge-rend — maar dat was niet de enige kwaal. Ook op de speelplaats liep het wel eens mis.
Dat onheil is nu lang voorbij. Maar blijkbaar was ik niet de enige die daar geleden heeft, want de school werd zowaar herdoopt. Geen Berchmans meer, en nauwelijks nog Sint-Jan. Het >Groenendaalcollege is nu de naam. Nu ja, ook Dexia werd na onheil herdoopt, of Le Crédit Lyonnais, de CVP, en straks Monsanto nog.
Toch wil het college een herinnering aan het lijden bewaren, het lijden van mij en van zoveel andere oudleerlingen, of misschien zelfs van vandaag. De school werd tot smartschool herdoopt.