Het is begrijpelijk, dat er na het dramatische ongeval van Imane, die op 28 januari in Zemst met haar fiets in de Zenne belandde, een afscherming van het jaagpad wordt geëist. Maar het is een vergissing.
Het was een historische vergissing, de Zenne te kanaliseren en te verharden.
Nu het eens zo smerige water al veel zuiverder is, wordt het tijd de rivier opnieuw een natuurlijke loop te gunnen. Traag en breed, met veel plaats voor natuur.
Het was een vergissing het jaagpad, dat voor het onderhoud van een gekanaliseerde rivier nodig is, als verkeersinfrastructuur in te richten.
Met asfalt, verf, hekken en verlichtingpalen dreigt heel Vlaanderen één grote verkeersinfrastructuur te worden.
Daarom, in dit land dat nu al de grootste wegdichtheid heeft: geef de fietsers en voetgangers voor hun verplaatsingen de veilige plaats die hen toekomt op het wegen- en stratennet, ook als ze daarbij een keer vaker moeten uitkijken aan een kruispunt of een huis. Ook als het voor auto’s lastiger wordt.
Onthard het jaagpad en verlangzaam het, met grint of kasseien. Wie er bij daglicht wil wandelen of slenteren, te voet of met de fiets, kan dat nog steeds.
En werk nu al aan meer natuur, zonder asfalt, zonder hekken, zonder verf en zonder verlichting.
aanvulling (3 april 2023)
Na nog twee ongevallen, gelukkig minder erg, en na twee niet gepubliceerde lezersbrieven aan De Standaard, met een gelijkaardige inhoud als hierboven, vond ook Hendrik Schoukens, docent milieurecht in Gent, dat de oplossingen in de verkeerde richting worden gezocht: Het ligt niet aan het fietspad, het ligt aan de rechtgetrokken Zenne (De Standaard, 3 april 2023).