De gelijkenis is frappant.

2021. Kunstenaars zijn naïevelingen. In het befaamde kunstencentrum Vooruit, dat zijn naam terecht met fierheid draagt, verwacht niemand dat er ooit een onverlaat opdaagt die de naam kaapt, en zich juridisch indekt. Er volgt protest, dat niets baat. Uiteindelijk komt er een dading, een financiële vergoeding met een niet genoemd bedrag: de politieke partij sp.a koopt — en niet langer kaapt — de naam, en mag zich VooruitStrikt juridisch heeft de sp.a de naam Vooruit niet gekocht. Ze heeft een deel van de door het kunstencentrum geleden schade vergoed.
Het kunstencentrum had de naam merkenrechtelijk niet gedeponeerd — waarom zou het? De partij deed dat op 28 juli 2020, en het kunstencentrum de dag nadien. In 2021 engageerde de partij zich de door het kunstencentrum gemaakte kosten voor de nieuwe naam te vergoeden. Daarmee verlegde ze de druk van de publieke opinie naar het kunstencentrum, dat de naam zogezegd had verkocht. noemen. Het echte Vooruit wordt vierNulvier, wat onvindbaar betekent.

2023. Slachtoffers van seksueel ongewenst gedrag zijn onvoldoende beschermd. Een werkneemster van Vooruit, de politieke partij, slachtoffer van seksueel ongewenst gedrag door een collega werknemer, beklaagt zich bij haar werkgever. Buiten de werkvloer, wordt het gedrag genoemd, maar waar eindigt de werkvloer voor wie een politieke partij als werkgever heeft? De gekwetste werkneemster zoekt steun en advies, en alles draait uit op een dading met de partij, die de zaak in sereniteit wil afsluiten. Er wordt zwijggeld betaald — voor een niet genoemd substantieel bedrag, waarvan de tweede schijf pas na de nationale verkiezingen van 2024 wordt vrijgemaakt.
Nochtans: als er één ding is, dat de televisie-serie Godvergeten over seksueel misbruik heeft geleerd, dan is het wel hoe belangrijk praten voor de slachtoffers is. Met zwijgen — verplicht zwijgen, afgekocht zwijgen — wordt het trauma alleen maar erger gemaakt.

Straks nog een dading met de Roma?

Vooruit is een partij die met geld en dadingsovereenkomsten regelt wat onoorbaar is. Wat is het maatschappijbeeld achter haar handelen?
Politieke partijen zijn bedrijven geworden — carrièreplanning incluis — met veel geld, juristen en toegang tot de media en de macht. Die we als burgers te veel geld toesteken. Die samen met collega’s-partijen bepalen hoeveel dat moet zijn.

 

Lees ook:  Vooruit! — het neoliberalisme van Conner Rousseau is zowat het laatste dat we nodig hebben.