Klik hier of klik op het plaatje.
Tweemaal heb ik bijna mijn voet verstuikt.
Het maken van een reportage over de voetgangersvriendelijkheid van het openbaar domein is niet altijd zonder gevaar. Je kijkt rond, wil een foto nemen, verzet een voet… nee, het is geen klif, waar je af valt, alleen een flinke verzakking in de bestrating waar je niet op let.
Eind goed, al goed — nu ja — dit is een negende en lijvige aflevering in de reeks “de vergeten voetganger”. Begonnen als een verrassing — of laat me eerlijk zijn: een ergernis — om het stationsplein in Berchem, dat ik sinds augustus heel vaak bezoek, is het al snel in allerlei richtingen uitgegroeid. En het had nog verder kunnen groeien. Terloops: ook andere, kortere afleveringen van “de vergeten voetganger” spreken over plekken in de onmiddellijke omgeving van het station: (2) Indianen in de stad en (7) de hink-stap-voetganger.
Want er valt wat te zeggen over het Burgemeester Edgard Ryckaertsplein, zoals het volmondig heet. Over de belevingswaarde, de natuurwaarde, de leesbaarheid, het comfort, kortom: de gastvrijheid, zowel voor de Antwerpenaar als voor de bezoeker. Eén en ander lees je hier: welkom in Berchem station.
