Jef Van Staeyen

Tag: wetenschap en techniek (Pagina 4 van 5)

ook voor de NMBS kan telewerken een oplossing zijn


De trein nemen om een reiskaartje te kopen

Ik begin met een anekdote. Ze is al enkele jaren oud.
Omdat de Frans-Belgische lokale spoorverbindingen niet de volledige avond lopen, ben ik wel eens ‘s morgens met de auto naar het station van Kortrijk, Moeskroen of Doornik gereden, om daar een reiskaartje te kopen en de trein te nemen naar een of andere Belgische of Nederlandse bestemming — de garantie dat ik ‘s avonds nog thuis geraak in Lille. Ik ben in die stations altijd goed en vriendelijk ontvangen, met handige adviezen om in de doolhof van treintarieven de voordeligste oplossing te vinden, wat me op het net niet altijd lukt.
Die dag stond ik in Moeskroen, en vroeg een kaartje naar Culemborg, in de Betuwe, en dan naar Amsterdam. “Daarvoor moet u naar Doornik”, zei de vrouw achter het loket, “het station in Moeskroen mag geen internationale tickets meer verkopen”. Dat vond ik merkwaardig, want wat voor een spoorwegbeambte door de NMBS te complex wordt geacht, word ik verondersteld thuis aan de computer zelf te doen.
Ik ben niet terug naar mijn auto gestapt, en heb de trein naar Kortrijk genomen — dat kon ook —, waar ik aan het loket mijn internationale kaartjes heb gekocht. Tussen twee treinen heb ik tijd genoeg gehad om in de stad, bij Theoria, een boek van Brouwers te kopen (Sisyphus’ bakens, dat heeft me niet gespijt).
De trein nemen om een kaartje te kopen, zou dat de toekomst zijn van de NMBS?

Lees verder

meer is beter — gisteren automobiel, digitaal vandaag

Columbo_loket

Dit is een nieuwe aflevering van “de toekomst alsof je er was”, waarbij ik krantenartikels een beetje aanpas, en naar een (nabije) toekomst verschuif. Wat gebeurt er, als je de schijnbaar logische redenering van een krantenartikel doortrekt, naar een ander thema, dat verwanter is dan je denkt. Over lastig gevallen worden (maart 2015), betalen aan SABAM (april 2015), fantasten die zich voor Bart V uitgeven (december 2015), of de ecotruken van de supertrucks (september 2016).

Ditmaal ga ik wat anders te werk. Ik neem een recent artikel (De Standaard, 3 maart 2017), omtrent digitale prestaties van Europese landen, Belgische overheid blijft digitaal steken in Europa, en projecteer het enkele decennia terug, met een wat andere inhoud, Belgische overheid blijft automobiel steken in Europa.
Dat is “de toekomst van gisteren — waar we nu zijn”.

Lees verder

de aardappeleters ❧

Pierre, Arnault et Fabrice sont de vieux copains. Ils se connaissent depuis leur service militaire, et bien que repartis aux coins opposés de la France (Fabrice en Ariège, Arnault en Charente et Pierre dans le Nord), ils se retrouvent au moins une fois par an. Autour d’une bonne table, comme il se doit.

Attablés à l’Hôtel de la Poste, près du Mont Beuvray, ils discutent de leur sujet de prédilection: la bouffe et la boisson. Après avoir parlé de vins, de bières et d’alcools, de fromages et de charcuteries, ils en sont arrivés… aux mille-et-une façons de préparer les pommes de terre.

“C’est drôle, quand-même, dit Pierre, qui pose son picon-bière, que ce sont surtout les gens des villes, qui mangent des ‘punnetières’.”

“Mais non, répond Fabrice, qui vide son pastis, les ‘patates’, c’est dans les campagnes qu’on les mange.”

Oui, non, oui, non, les deux amis ne sont pas d’accord. Arnault, qui n’aimerait pas que l’ambiance se dégrade avant de passer à table, invite les deux copains à reporter la discussion à l’année prochaine, et de revenir avec des chiffres. Il apportera une bonne bouteille pour le vainqueur.

 

L’année après, au même Hôtel de la Poste, Fabrice pose fièrement un épais paquet de papiers sur la table.

“Regarde, dit-il, j’ai écrit à toutes les DDA (directions départementales de l’agriculture), et elles ont toutes répondu. Pour chacune, la réponse est la même. Voici les chiffres: les gens des campagnes mangent davantage de pommes de terre que ceux des villes.”

“Mais non, mais non, répond Pierre, regarde, moi, j’ai écrit à Paris, au Ministère. Voici les chiffres que j’ai eus, ce sont les gens des villes qui en mangent le plus.”

“Donnez-moi tout ça”, intervient Arnault, repoussant son verre de pinault. Et alors que les deux protagonistes parlent de frites et de croquettes, de gratin dauphinois, de truffades et d’aligot, il fait quelques calculs. Il voit que dans chaque département de France, ce sont bien les gens des campagnes qui consomment le plus de pommes de terre, mais qu’au niveau national, ce sont ceux des villes. Pourtant, tous les chiffres sont cohérents, et il comprend.

“Je vois que tous les deux vous avez raison. La bouteille de Meursault, que j’ai promise au vainqueur, il va falloir l’ouvrir ici.” 

 

Fabrice en Pierre discussiëren over het aardappelgebruik. Wie eet er het meest “patatten” (punnetières in het Chti)? De stedelingen, zoals Pierre beweert, of de mensen van het land?

Elk komen ze met hun bewijzen. Fabrice heeft de cijfers voor elk Frans departement aangevraagd, en alle zeggen ze hetzelfde: de mensen op het land eten beduidend meer aardappelen dan die in de stad. Maar Pierre heeft nationale cijfers, voor heel Frankrijk, die net het tegengestelde beweren: stedelingen zijn aardappeleters.

Niet het gesprek rond de tafel van het Hôtel de La Poste — een plek die ik jullie zeker kan aanraden, in La Grande Verrière, Haute-Saône, Chez Cécile — maar wél de statistische gegevens zijn echt. Of althans: zijn echt geweest. Jaren geleden vond ik ze in een boek over statistiek. Misschien waren ze ook toen al oud.
Maar daar gaat het niet om. Wie begrijpt de paradox? Heeft Pierre gelijk? Of toch Fabrice? Of beiden? Ik laat jullie wat zoeken. Het antwoord zie je hier.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑