voetgangers zijn niet welkom op de nieuwe brug tussen Antwerpen en Merksem
Schrijver dezes is ervan overtuigd dat voetgangers in de stad ook lange afstanden kunnen stappen, van meerdere kilometers zelfs, en zich niet tot de drie of vijfhonderd meter rond de tram- of bushalte gaan beperken. (Of tot de vijftig meter rond de geparkeerde auto en de vijf rond de gestalde fiets, maar dat is een ander verhaal.) Hij meent dat ze veel verder kunnen en zullen gaan, als ze over aangename, comfortabele en veilige voetpaden beschikken, en onderwijl nog praktische of aangename dingen kunnen zien of doen. De voetganger is immers de enige die echt tijd en kans heeft om snel een winkel binnen te springen, naar de bomen, de huizen of de mensen te kijken, of een praatje te slaan.
Ik heb dat eertijds gedaan, en doe dat nu weer. En mijn vader en moeder hebben dat nog meer gedaan, kilometers stappen, alleen al omdat hun kinderwagen op de tram niet kon. Daarbij spreek ik niet over (sportieve of recreatieve, soms zelfs religieuze) Dodentochten (100 km) of bedevaarten naar Scherpenheuvel (65 km, voor wie vanuit Temse vertrekt), maar over praktische en doordeweekse (of soms zondagse) verplaatsingen van A naar B.
Daar is echter véél voor nodig, dat de huidige stad niet altijd biedt. Brede, vlotte voetpaden, waar je náást elkaar kan lopen (zie ook de vergeten voetganger, 2, over Indianen in de stad), makkelijke en veilige oversteekplaatsen, weinig hinder, obstakels en stress, maar wel boeiende of praktische dingen onderweg, die zelfs heel klein kunnen zijn: een brievenbus, een bakker, een nieuwkuis of een krantenwinkel, bomen en bloemen, spelende kinderen of een sportwedstrijd. [In Rijsel had ik het voordeel dat mijn lange, bijna dagelijkse wandeling zowel een praktisch, met winkels, als een natuurlijk deel had.]
Tussen Merksem en Antwerpen werd enkele jaren geleden een voetgangerstraject afgeschaft. Een traject dat, geef ik toe, niet altijd aangenaam, maar wel praktisch was. Een brug over het Albertkanaal, de IJzerlaanbrug, tussen Merksem en den Dam, werd afgebroken, en het mechanisch verkeer (waaronder heel veel bussen) omgeleid. Omdat er op die brug vanouds ook fiets- en voetpaden lagen, kwam er als een compensatie: een fietsersbrug. De voetgangers werden vergeten.
Daarover lees je hier.
Aanvulling: Het kan niet moeilijk zijn aan dezelfde dragende structuur, náást de fietsersbrug, een voetgangersbrug op te hangen. Het enige probleempje is, dat die om praktische redenen best aan de noordkant, en om esthetische (om van het kanaallandschap te profiteren) aan de zuidkant hangt.
trajecten tussen Merksem en den Dam, met en zonder IJzerlaanbrug
