Jef Van Staeyen
hier spreekt men Nederlands
Met Joos Florquin, Fons Fraeters, Annie Van Avermaet, Louis-Paul Boon en Théo Lefèvre spreken we over kapitaalkosten en loonopbrengsten.
(januari 2017)
het Frans dat ik hoor
Het Frans dat vandaag in Frankrijk gesproken wordt (en een enkele keer ook geschreven), het Frans dat ik, als Vlaamse immigrant, meer onbewust dan bewust beetje bij beetje ontdekte, en soms nog steeds ontdek, is toch wat anders dan het strikte en veeleisende schoolboekenfrans dat ik ooit leerde. (Let wel, het zijn niet altijd “mooie woorden”)
(november 2009)
grensoverschrijdend gedrag
Het woord seks krijgen ze niet uit hun toetsenbord, dus wordt het grensoverschrijdend. Preutsheid in de krant en in het Vlaams parlement.
(oktober 2017)
vermogen, beleggen en schuld, wat woorden ons leren
Over woorden en waarden, en wondere wandelingen in de taal.
(mei 2019)
waarom zouden we nog olijven in de olyfolie doen?
Ik verwacht van vegetarische koks en vegetarische taalminnaars dat ze hun creativiteit tonen in het creëren van nieuwe gerechten én nieuwe woorden ervoor. Het kopiëren van bestaande namen is een zwaktebod.
(maart 2020)
onze taal bulkt van de rommel (?)
In taal gaat het om meer — véél meer — dan om zakelijke informatie-overdracht: een reactie op het onderzoek van een Nederlandse taalwetenschapper, in De Morgen.
(december 2014)
een evenement afgelasten, hoe vervoeg je dat?
Omwille van covid worden talrijke evenementen afgelast. Hoe zeg en schrijf je dat?
(maart 2020)
l'éminence grise & la fine fleur
Naar de ware betekenis van twee Franse uitdrukkingen.
(september 2022)
de erotica van de Nederlandse grammatica
Nederlands is een wulpse taal.
Haar grammatica heeft vrouwelijke vormen en mannelijke vormen — en meervoudige vormen die vrouwelijk lijken. Kijk je hoe die vrouwelijke en mannelijke vormen zich gedragen in het Nederlandse klankenbed, dan zie je ze voortdurend van positie wisselen. Elkaars plaats innemen. Ze ruilen en rollen met en over elkaar.
(februari 2017)
"bien à toi"
Ik krijg pas echt de pokken als een machine me schrijft, en de brief heel vertrouwelijk met “Beste Jef” of “Cher Jef” begint.
de Taalunie is één man
Van februari 2017 tot februari 2020 is Hans Bennis algemeen secretaris van de Nederlandse Taalunie geweest. Als een volleerde Louis XIV (“l’État, c’est moi”) dacht hij dat hij zelf de Taalunie — of zelfs de Nederlandssprekende goegemeente — was.
(maart 2017)
mijn wandklok spreekt Nederlands, mijn GSM spreekt Frans
Als ik naar de klok kijk, weet ik hoe laat het is.
(november 2015)
Journaalnederlands en Verkavelingsvlaams, de hypothese van de tweede persoon
Hier waag ik me aan een hypothese waarom Vlamingen minder vlot praten dan Nederlanders. Het is de vervoeging van de tweede persoon die het hem doet.
(mei 2010)
écritures in·ex·clusives — een duiding
De Franse discussie over wat inclusief schrijven wordt genoemd (écriture inclusive) is tot in Vlaanderen gehoord.
(november 2017)
een klaproos is geen vredessymbool
John McCrae’s In Flanders Fields wordt zo vaak geciteerd dat niemand luistert wat hij zegt.
(november 2017)
taalnazi's in De Standaard
Wie zijn taal verzorgt, is een nazi, wie slordig is, een vredesapostel — aldus De Standaard, die gelijktijdig een Stijlboek en een Schrijfassistent heeft uitgebracht.
(oktober 2016)
waarom Google-Brussel voor Frans- en Nederlandstaligen niet hetzelfde is
Google-Brussel is anders voor Franstaligen dan voor Nederlandstaligen, omdat hun Brussel ook anders is. Voor de een is het vaak een thuis, voor de ander elders.
Annelien Smets, onderzoeker bij imec-SMIT/ VUB, die het verschil heeft opgemerkt, heeft het waarom niet gezien.
(december 2019)
de idee blanke mensen wit te noemen berust op een talig misverstand
Begin 2018 verrasten de Vlaamse kranten hun lezers met het nieuws dat de Nederlandse Omroepstichting NOS beslist had blanke mensen voortaan wit te noemen…
(januari 2019)
van Goethe tot parmigiano, en Pfeijffer erbij
Ik schrijf als Goethe (!) — in zijn Italienische Reise.
De ‘van’ in mijn naam heb ik al, sinds mijn geboorte, langs vaders én moeders zijde. J.W. van Staeyen tot den Eynden wordt dat…
Bespiegelingen omtrent kaas, wijn en taal.
(augustus 2018)
de enkel en de neus
Taal is een merkwaardig ding. Ze bepaalt relaties tussen mensen. Vertaalt relaties tussen mensen. Is de kapstok van ons denken.
… Taal is van iedereen, en van niemand.
… Meestal evolueert taal incrementeel.
Kunnen we — zoals simon Stevin dat was — ook vandaag nog taalingenieur zijn? Kunnen we woorden en betekenissen verschuiven? Dit kortverhaal is een speelse poging daartoe:
(april 2009)
Ruimte en taal — woorden zijn zwanger
Planning is een vooral talige bezigheid. Taal is maatschappelijk gedrag. Taal is kracht en macht.
Het tijdschrift Ruimte van de Vlaamse vereniging Ruimte en Planning VRP kreeg van mij een reactie, die verder reikt. Over ontwerpwetenschappen, de Europese arbeidsmarkt voor planners en ontrechte uitroeptekens en haakjes in het onderwijs.
waarom Jan Jambon en Geert van Istendael snotneuzen zijn
Wie oude mensen opa of oma noemt, zullen we snotneus noemen.
(mei 2016)
schoon Frans
“Obligation de ne rendre obligatoire que les normes consultables gratuitement”, of hoe je eenvoudige dingen moeilijk kan zeggen.
© 2023 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑