Wie leest Franse kranten, en wie betaalt ervoor?
(een tekst van juli 2014)
In het licht van het actuele debat over de persconcentratie in Vlaanderen is het misschien boeiend even naar de Franse pers te kijken.
Jef Van Staeyen
Tag: la France d’Aujourd’hui (Pagina 5 van 10)
Laatst vond ik, op kantoor, in het administratief persoverzicht, volgende korte tekst:
Obligation de ne rendre obligatoire que les normes consultables gratuitement
L’article 4 du décret n° 82-167 du 16 février 1982 ne peut être regardé comme ayant pour objet ou pour effet de déroger au troisième alinéa de l’article 17 du décret n° 2009-697 qui prévoit, dans le respect de l’objectif à valeur constitutionnelle d’accessibilité de la règle de droit, que les normes dont l’application est rendue obligatoire doivent être consultables gratuitement.
D’où l’annulation pour ce motif d’un arrêté portant approbation d’un recueil d’instructions générales de sécurité d’ordre électrique.
Conseil d’État N° 383756 – 2016-02-10
Als ik zoiets lees, moet ik driemaal nadenken.
In feite staan er twee dingen.
Praktisch: een reglement voor elektrische veiligheid werd nietig verklaard.
Principieel: normen kunnen slechts worden opgelegd als ze gratis beschikbaar zijn (en je dus niet moet betalen om ze op een website te raadplegen).
Maar het is wel moeilijk gezegd. Schoon Frans. Met opeengestapelde bevestigingen of ontkenningen. Zoals een collega (jurist!) ooit zei: “Vous n’êtes pas sans ignorer”. [Onmeedogenloos, is zo’n zin.]
* * *
Overigens is dat objectif à valeur constitutionnelle (die doelstelling met grondwettelijke waarde) wel mooi: je wordt niet verwacht te betalen om de wet te mogen lezen.
Jammer dat de rechtspraak — la jurisprudence — daaraan zo vaak ontsnapt. Ze is vaak ontoegankelijk, tenzij je de beste advocaten hebt, die over enorme bestanden beschikken. Al is ze — zelfs meer en meer, ook in het Frankrijk van het geschreven recht — een bron van recht. Dat wil zeggen, een basis waarop rechters voortbouwen als de wet geen uitsluitsel geeft.
Onze nieuwe regio, uit Nord-Pas de Calais en Picardie geworden, heeft al een naam — les Hauts de France — maar nog geen embleem — geen belfort of geen leeuw — zelfs geen mascotte. Dit is Leo de France, onze held. Ik draag hem graag op aan de nieuwe regio, en aan al haar bewoners.
Sinds 1 januari 2016 bestaat Nord-Pas-de-Calais niet meer (Alsace evenmin, of Auvergne, Poitou-Charentes…). Franse regio’s werden tot grotere gehelen samengevoegd. Poitou-Charentes met Limousin en Aquitaine, Alsace met Lorraine en Champagne-Ardenne… en Nord-Pas-de-Calais met Picardie.
Al die nieuwe regio’s moeten op zoek naar een nieuwe naam, wat in slechts één geval makkelijk is: Normandie, als nieuwe naam voor de som van Haute- en Basse-Normandie.
De nieuwe regionale raad van onze nieuwe regio besliste op 14 maart dat die nieuwe regio, voorlopig Nord-Pas-de-Calais-Picardie genoemd, Hauts-de-France zal heten, een naam die in sommige commerciële middens een enkele keer voorkomt, maar in feite niets anders betekent, dan dat de regio bovenaan de kaart van Frankrijk prijkt.
Een merkwaardige naam voor wat toch de laagstgelegen streek van heel Frankrijk is, met 295 m als moeizaam gehaalde top —in Watigny (Aisne). Vermits de regio ook de armste van Frankrijk is, kan de regionale raad misschien meteen beslissen dat ze de rijkste is. Dan is alvast dat probleem opgelost.
Voor de talrijke rivieren die vanuit het hoge Frankrijk het lage België binnenstromen, wordt het een hele verandering. Op de foto zie je hoe de Deûle aan de Belgische grens in de Leie uitmondt. Een nieuwe attractie.
Overigens was er voor de nieuwe regio een vanzelfsprekende naam, waar blijkbaar niemand aan dacht, gewoonweg Picardie, naar de streektaal van het overgrote deel van de regio. Diezelfde taal wordt ook in westelijk Henegouwen gesproken, dat zich tien of twintig jaar geleden vlotjes tot Wallonie picarde herdoopte. Een gemiste kans.
[Voor de eenvormigheid heb ik de namen van de Franse regio’s allemaal in het Frans geschreven, al bestaat er voor sommige ook een gebruikelijke Nederlandse naam: Elzas, Picardië, Normandië, Lotharingen.]
foto naar: U.S. Air Force photo/ Staff Sgt. Joseph McKee
De Lofoten — of waarom deze website Moskenes heet
gezegd (en bijna gehoord)
de vergeten voetganger
geen stad zonder trams
© 2024 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑