Bijna jaarlijks ben ik naar Watou gegaan …
[Tot onlangs, half 2019] ook te zien op de >Franse Nederlanden Blog van Ons Erfdeel [maar nu niet meer].
Jef Van Staeyen
Zoeken
De Lofoten — of waarom deze website Moskenes heet
de vergeten voetganger
gezegd (en bijna gehoord)
In de etalage — herontdek
- covid 19, we zijn er nog niet 23 april 2021
- voetgangersnegatie bij VIAS 3 februari 2021
- bubbel van vier 24 oktober 2020
- rue Royale 13 oktober 2020
Recente berichten
- Edvard Munch in Sologne 24 juni 2022
- wat de kerken zijn voor Napels, is de metro voor Montréal ❧ 16 mei 2022
- echte Belgen en Vlamingen gezocht 11 mei 2022
- Oekraïne, het hoofd koel houden (ook in Mechelen) 5 mei 2022
- treinen en autocars 12 april 2022
- Harlingen 12 april 2022
- East of Eden 6 april 2022
- zelfs Moscou kleurt geel-blauw 29 maart 2022
- we willen trams, geen tunnels 25 maart 2022
- de nieuwe verzuiling 10 maart 2022
- Sol Lewitt in het Joods museum van België ❧ 4 maart 2022
- kort rokje (Oekraïne) 28 februari 2022
- Oekraïne is ver en groot (kernenergie) 18 februari 2022
- liberty 15 februari 2022
- valies 6 februari 2022
- wanneer de Schelde overloopt 5 februari 2022
- kadering van kunst — Van Dyck in het MSK van Gent 5 februari 2022
- gevangenen van hun geld ❧ 2 februari 2022
- de dood ingejaagd, in De Morgen 17 januari 2022
- wat is waarheid? in de kerk 10 januari 2022
Categorieën
- Archief (428)
- Blog (176)
- Essays (56)
- Fotografie (51)
- Grafiek (58)
- In de etalage (4)
- Verhalen (43)
- Zonder categorie (7)
Log in
Tags
Americana
Antwerpen
architectuur en stedenbouw
corona
de toekomst alsof je er was
essays
Europa
foto-grafiek
fotografie
grafiek
grensoverschrijdend
Italia
kunst
la France d'Aujourd'hui
literatuur
mobiliteit
Montréal & Co
politiek en samenleving
prospective
publicaties
reizen
rubrieken
taal
tram
vergeten voetganger
verhalen en zo
vluchtelingen en migranten
wetenschap en techniek
wie ik ben
wie ik ben
In mei 1953 in Merksem geboren, ben ik een geboren en getogen Antwerpenaar.
(“Een pagadder” of “een stroboer”, zullen de echte sinjoren zeggen.)
Meer dan 36 jaar heb ik in Frankrijk gewoond en als stedenbouwkundige gewerkt, in de omgeving van Parijs, in Niort en vooral in Lille (Rijsel). Zo werd ik “nordiste”. (Toch bijna.)
Nu ben ik weer “sinjoor”.
Mijn lievelingsauteur heet Stefan Zweig, mijn lievelingsmuziek is van Händel.
Ik hou van de Lofoten, al is het weer enige jaren geleden dat ik er nog geweest ben.
reacties
Je kan reageren op:
info — apenstaart — moskenes — punt — be
© 2022 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑