Bijna jaarlijks ben ik naar Watou gegaan …
[Tot onlangs, half 2019] ook te zien op de >Franse Nederlanden Blog van Ons Erfdeel.
Jef Van Staeyen
Zoeken
De Lofoten — of waarom deze website Moskenes heet
de vergeten voetganger
gezegd (en bijna gehoord)
In de etalage — herontdek
- rue Royale 13 oktober 2020
- maskers ❧ 16 april 2020
- waarom we graag in de file staan 12 december 2014
- de parabel van de sneeuwruimers 27 augustus 2014
Recente berichten
- geen vaccinprivileges, maar welbegrepen vaccinsolidariteit 13 april 2021
- het Rubenshuis binnenstebuiten gedraaid 28 maart 2021
- zombies 26 maart 2021
- het is verboden Merksem te betreden 21 maart 2021
- Hamburg, het Chilehaus (en daaromtrent) 11 maart 2021
- er is geen beloofde land aan de overkant 10 maart 2021
- bedankje 7 maart 2021
- Lobroekdok 28 februari 2021
- vergankelijkheid en vergangenheid in het MAS 28 februari 2021
- steps 25 februari 2021
- het diner — Herman Koch 23 februari 2021
- VSV — Leon de Winter 23 februari 2021
- ça-va-seul — archeologie in Merksem 21 februari 2021
- voetgangersnegatie bij VIAS 3 februari 2021
- geen Belgische achtergrond 1 februari 2021
- het STOP-principe 30 januari 2021
- de waterbus — van Antwerpen naar Lillo 27 januari 2021
- bezoek West-Vlaanderen in Antwerpen, nu het nog kan 25 januari 2021
- compensaties 24 januari 2021
- planschade: zou het niet correcter zijn te vergoeden wie géén bouwgrond heeft? 15 januari 2021
Categorieën
- Archief (377)
- Blog (137)
- Essays (54)
- Fotografie (50)
- Grafiek (56)
- In de etalage (4)
- Verhalen (41)
- Zonder categorie (8)
Log in
Tags
Americana
Antwerpen
architectuur en stedenbouw
corona
de toekomst alsof je er was
essays
Europa
foto-grafiek
fotografie
grafiek
grensoverschrijdend
Italia
kunst
la France d'Aujourd'hui
literatuur
mobiliteit
Montréal & Co
politiek en samenleving
prospective
publicaties
reizen
rubrieken
taal
vergeten voetganger
verhalen en zo
vluchtelingen en migranten
wetenschap en techniek
wie ik ben
wie ik ben
In mei 1953 in Merksem geboren, ben ik een geboren en getogen Antwerpenaar.
(“Een pagadder” of “een stroboer”, zullen de echte sinjoren zeggen.)
Meer dan 36 jaar heb ik in Frankrijk gewoond en als stedenbouwkundige gewerkt, in de omgeving van Parijs, in Niort en vooral in Lille (Rijsel). Zo werd ik “nordiste”. (Toch bijna.)
Nu ben ik weer “sinjoor”.
Mijn lievelingsauteur heet Stefan Zweig, mijn lievelingsmuziek is van Händel.
Ik hou van de Lofoten, al is het weer enige jaren geleden dat ik er nog geweest ben.
reacties
Je kan reageren op:
info — apenstaart — moskenes — punt — be
© 2021 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑