Jef Van Staeyen
Zoeken
De Lofoten — of waarom deze website Moskenes heet
de vergeten voetganger
gezegd (en bijna gehoord)
In de etalage — herontdek
- covid 19, we zijn er nog niet 23 april 2021
- zeven goede redenen, en drie slechte, waarom voetgangers rode lichten negéren 9 januari 2021
- bubbel van vier 24 oktober 2020
- rue Royale 13 oktober 2020
Recente berichten
- acht bergen en de Taoumé 25 januari 2023
- geen Vlaamse meesters van het KMSKA voor Congo 13 januari 2023
- het KMSKA blijft innoveren 5 januari 2023
- de tram als stad 4 januari 2023
- komen er nieuwe tramlijnen in Rijsel, Roubaix en Tourcoing? ❧ 29 december 2022
- het dodelijk ongeval in Neerpelt hebben we (collectief) gewild 23 december 2022
- de politie benadrukt dat iedereen cyber-slachtoffer kan worden 19 december 2022
- lichte mist over de Scheldekaaien 17 december 2022
- wit 15 december 2022
- de wolf als soort en als individu 15 december 2022
- blijf weg van Groenendaallaan en Schijnpoortweg 12 december 2022
- Silvertop-Desguin — kom nooit te voet van Het Kiel 11 december 2022
- door de Erfgoedprijs aan een niet-toegankelijk gebouw toe te kennen, bewijst de vakjury haar onbekwaamheid 19 november 2022
- l’éminence grise & la fine fleur 24 september 2022
- Jan Emiel Daele was een moordenaar 19 september 2022
- Winnetou 28 augustus 2022
- de aanbouw van het Steen mag de Erfgoedprijs niet winnen 31 juli 2022
- zonder haast straat 18 juli 2022
- zijn we Katharina Blum vergeten? ❧ 13 juli 2022
- twee verhalen, één stad — Langres — en hoe je ze verlaat 13 juli 2022
Categorieën
- Archief (447)
- Blog (194)
- Essays (57)
- Fotografie (53)
- Grafiek (60)
- In de etalage (4)
- Verhalen (43)
- Zonder categorie (9)
Log in
Tags
Americana
Antwerpen
architectuur en stedenbouw
covid
de toekomst alsof je er was
essays
Europa
foto-grafiek
fotografie
grafiek
grensoverschrijdend
Italia
kunst
la France d'Aujourd'hui
literatuur
mobiliteit
Montréal & Co
politiek en samenleving
prospective
publicaties
reizen
rubrieken
taal
tram
vergeten voetganger
verhalen en zo
vluchtelingen en migranten
wetenschap en techniek
wie ik ben
wie ik ben
In mei 1953 in Merksem geboren, ben ik een geboren en getogen Antwerpenaar.
(“Een pagadder” of “een stroboer”, zullen de echte sinjoren zeggen.)
Meer dan 36 jaar heb ik in Frankrijk gewoond en als stedenbouwkundige gewerkt, in de omgeving van Parijs, in Niort en vooral in Lille (Rijsel). Zo werd ik “nordiste”. (Toch bijna.)
Nu ben ik weer “sinjoor”.
Mijn lievelingsauteur heet Stefan Zweig, mijn lievelingsmuziek is van Händel.
Ik hou van de Lofoten, al is het weer enige jaren geleden dat ik er nog geweest ben.
reacties
Je kan reageren op:
info — apenstaart — moskenes — punt — be
© 2023 moskenes.be
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑