Jef Van Staeyen

Categorie: 2020 (Pagina 4 van 22)

Charlotte Mutsaers, harnas van hansaplast, en de vraag wat fictie is

In oktober 2017 publiceerde Charlotte Mutsaers de roman harnas van hansaplast. Een scène uit dat boek, waarin de ik-persoon vertelt hoe ze een voorraad kinderporno heeft verkocht, die haar broer bij zijn overlijden had achtergelaten, veroorzaakte nogal wat opschudding, vooral nadat de schrijfster, daarover in De Volkskrant ondervraagd, verklaarde dat het verhaal op een ware gebeurtenis was gebaseerd.
In De Standaard der Letteren van 14 november 2020 komt Jamal Ouariachi, die zich toen ook in het debat geworpen had, daarop terug: Mag je een kunstenaar vereenzelvigen met zijn werk?  Of juister: hij vertrekt vanuit de hansaplast-discussie om een redenering op te bouwen die via Ilja Leonard Pfeiffer tot Roman Polanski reikt.  Een heel eind, lijkt me toch.

Daarover schreef ik de redactie van De Standaard der Letteren het volgende.

Lees verder

tram 12, de grote kwis

eerst een reisadvies

Nu internationaal reizen wat moeilijker wordt, is het leuk om weten dat je niet naar Lissabon, Praag, Turijn of San Francisco moet, om met historische trams door historische buurten te rijden. Ook in Antwerpen kan dat, met tram 12.
Kei-tof!

makkelijk
Als vertrekpunt neem je best de keerlus aan het Sportpaleis en aan het  bruisende Raoul Grégoirplein, met zijn hippe frituurtjes en cafeetjes (al zijn die laatste om corona tijdelijk dicht). Je komt daar makkelijk met de pre-metro, station Sport, lijnen 2, 3 en 6, of met je auto via de Ring. Met de fiets of te voet is het wat lastiger, maar als je van avontuur houdt mag dat geen obstakel voor je zijn. Het vertrekperron ligt op de mooie Bisschoppenhoflaan.

authentiek
Op lijn 12 rij je met echte, authentieke, historische trams, die nog uit de jaren zestig van de vorige eeuw dateren. Ze worden PCC’s genoemd, en PCC staat voor Presidents’ Conference Committee-Car. In de jaren dertig van de vorige eeuw hebben Amerikanen die trams ontworpen, die na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) ook in België werden gebouwd.
Kei-vintage!

 

Met een beetje geluk stap je in een van de weinige PCC’s waarvan zelfs de authentieke inrichting bewaard gebleven is. Op de plaatjes zie je: (1) de originele drukknoppen en aanwijzingen: “voor halte éénmaal bellen”; (2) het signaal “halte gevraagd” in aluminium, met gestroomlijnd jaren-50 design, dat oplicht zodra iemand… éénmaal heeft gebeld; (3) de smalle deuren en (4) de bijhorende treeplanken. Er rijden weliswaar nog andere PCC’s in Antwerpen, maar al deze authentieke details werden eruit verwijderd. De ingrijpendste aanpassing betrof de deuren: in elke PCC stonden aanvankelijk driemaal twee smalle deuren, zoals je op de foto ziet. In de gemoderniseerde exemplaren staan drie brede deuren, waar met enige moeite zelfs een flinke kinderwagen door kan.

 

Een rit met tram 12 zit vol verrassingen, en dat niet alleen voor de wattman of -vrouw (drukke straten, grellige kruispunten, mensen op de rails…). Ook voor jou, want er valt veel te zien. Stap uit voor een kort bezoekje — de haltes liggen soms vlak bij elkaar — of kijk door het raampje naar: (1) het gezellige opstap-perron naast de kleurrijke vrachtwagens op de Bisschoppenhoflaan; (2) de twee watertorens van de Halenstraat, in 1898 gebouwd — één voor koud, en één voor warm water, dacht je dat echt? (3) de brandweerkazerne van de Halenstraat, arch. Emiel Van Averbeke, 1911 — die man heeft als stadsbouwmeester drie brandweerkazernes in drie verschillende stijlen gebouwd; (4) Park Spoor Noord, naar ontwerp van de Italiaanse architecten Bernardo Secchi en Paola Viganò, uit 2005 — vroeger reden hier treinen, en nog daarvoor was het een fort, dat op de Ferrariskaart uit 1777 “Fort des Dames” wordt genoemd, omdat het nabij Dambrugge lag, waarvan men dacht dat het een “Faubourg des Dames” was; (5) het Stuivenbergplein, waar ooit duinen lagen, van zavel en zand, en nadien een begraafplaats kwam; (6) de parochiekerk Sint-Amandus (arch. Louis Baeckelmans, 1866), tussen Sint-Norbertus- en… Sint-Amandusstraat; (7) het De Coninckplein, in 1869 naar Pieter De Coninck genoemd, en meer berucht dan beroemd; (8) Chinese handelszaken in de Van Wesenbekestraat — met tram 12 reis je de wereld rond; (9) de trotse poort tot die Antwerpse Chinatown, op het Koningin Astridplein.

maar dan? de kwis!

Tram 12 heeft je nu veilig en wel naar het Koningin Astridplein gevoerd, maar hoe rijdt hij verder?
Waar brengt de tram je heen? Weet jij waar zijn terminus ligt?
Daarover gaat onze kwis. Met een meerkeuzevraag. We kijken naar de koersborden voor- en achteraan de trams.
Kei-makkelijk, denk je?

 

Antwoord 1: Tram 12 rijdt verder naar de Melkmarkt.

 

Antwoord 2: Tram 12 rijdt verder naar de Groenplaats.

 

Antwoord 3: Tram 12 rijdt verder naar de Bolivarplaats, waar het Gerechtsgebouw (of Vlinderpaleis) staat.

 

☞ Denk je dat de terminus van lijn 12 op de Melkmarkt ligt, klik dan hier.

☞ Denk je dat de terminus van lijn 12 op de Groenplaats ligt, klik dan hier.

☞ Denk je dat de terminus van lijn 12 op de Bolivarplaats ligt, klik dan hier.

☞ Of denk je dat tram 12 naar een andere terminus dan Melkmarkt, Groenplaats of Bolivarplaats verder rijdt, klik dan hier.

 

Ben je fout?
Weet dan dat tram 12 veel verschillende terminussen heeft gehad. Ooit reed hij van het stadion van Antwerp naar dat van Beerschot. Moet het je verrassen dat zijn traject en zijn terminussen even wisselvallig zijn als de voetbalresultaten van die clubs?

Deze tram van lijn 12 met nummer 484, die in het Tram- en autobusmuseum op de Groenenhoek in Berchem staat, behoorde tot een kleine reeks van twintig die van 1913 tot 1920 in opdracht van de Compagnie Générale des Tramways d’Anvers werd gebouwd. Het koersbord dateert wellicht van na de oorlog. Later werd de kleur van lijn 12 rood-wit, wat voor Beerschot-supporters een ware kwelling moet zijn geweest.

 

Wil je meer zien? Wil je nog andere historische uitstapjes?
Neem dan eens tram 11 aan Berchem Station, die je langs de Dierentuin en de wijk Zurenborg leidt, en in de oude stad door smalle straatjes rijdt. En waar de enige echte, authentieke PCC-tram met originele vanille-en-chocolade-kleuren je zeker verleidt.
Kei-lekker!

Hier staat de mooie tram 7001 op de keerlus Groenenhoek nabij Berchem Station. Zelfs het koersbord is correct. Let op het puntje in het koetswerk, boven de voorruit, dat in alle andere tramstellen met zwarte verf weggeschilderd werd, en dat zich in de chocolade-lijn onder de voorruit herhaalt. Daaraan zie je dat het design echt uit de late jaren vijftig dateert. Vergeleken met de elegantie van zo’n authentieke PCC lijken de moderne Albatrossen en vooral Hermelijnen — de namen van de nieuwere trams — meer op grote koekendozen.

Overigens: 7001, a City Odyssey, kei-space moet dat zijn.

 

wil je meer lezen over Antwerpse trams?

1982, toen een jonge rechtenstudent de Amerikaanse grondwet wijzigde ❧

Dit is in eerste instantie een doorwijspagina naar een Franse tekst: 1982, quand un jeune étudiant en droit modifia la Constitution états-unienne.

Het eerste deel probeert uit te leggen waarom het Amerikaans kiessysteem is wat het is, en verwijst daarvoor naar de dertien staten die op het eind van de achttiende eeuw samen een Grondwet schreven voor hun federatie, die ze overigens erg argwanend bejegenden.

Het tweede deel, waarnaar de titel van de tekst verwijst, gaat over een jonge, ijverige student, die er in 1982 in slaagde een politiek proces op te starten dat leidde tot de goedkeuring van een al sinds twee eeuwen vergeten ontwerp van amendement op de Grondwet.
In juli 2016 schreef ik, voor mijn reis naar Montana en Idaho (en de Canadese Rotsbergen, en Montréal) Reizen zonder Geert. Daarin behandelde ik, op pagina 7, hetzelfde verhaal.

nee, de voorbije jaren verdween landbouwgrond niet vooral ten voordele van industrie

“Factcheck: ja, de voorbije jaren verdween landbouwgrond vooral ten voordele van industrie” titelde Knack op 28 oktober 2020.
Daarmee verifieerde Knack, zoals het wel vaker doet, een uitspraak, ditmaal een tweet van Mieke Schauvliege (niet te verwarren met Joke).

Over de tweet van Mieke Schauvliege zelf spreek ik me niet uit — ik lees geen tweets —, maar de stelling van Knack is manifest fout. En misleidend.
Knack‘s bewijsvoering gaat over wat anders dan de titel beweert. Ze behandelt immers herbestemmingen van grond door de Vlaamse overheid (een politieke beslissing met juridische consequenties), herbestemmingen die soms onmiddellijke gevolgen hebben, en soms niet, en die soms nodig zijn om een project te realiseren, of soms helemaal niet, wanneer de gewilde bestemming op het nu ongeveer 50 jaar oude Gewestplan al overvloedig is voorzien. Wonen, om ze niet te noemen.
Want de feitelijke omvorming van grond, het feitelijk verloren gaan van landbouwgrond (de stelling van Knack) vertoont een andere logica dan het juridisch herbestemmen (waarnaar de argumentatie verwijst).

 

Omtrent Wonen

Het “milieurapport Vlaanderen” (2020) zegt me:

Het ruimtebeslag voor wonen is in de periode 2000-2019 gestaag toegenomen. Op 1 januari 2000 werd 138 567 ha of 10,2 % van de totale oppervlakte van Vlaanderen gebruikt als woongebied, op 1 januari 2019 was dat 169 112 ha of 12,4 % van de totale oppervlakte (…). Dat is een stijging van 22 %. Hiermee nam de oppervlakte woongebied sterker toe dan het aantal huishoudens (+17,5 % tussen 2000 en 2019). De jaarlijkse aangroei van de oppervlakte woongebied vertoont globaal gezien wel een dalende trend, van 1,6 % in de loop van 2000 naar 0,8 % in de loop van 2018.

Op basis daarvan raam ik de huidige jaarlijkse groei van het woongebied op 1350 ha (ongeveer 0,8% van 169 000 ha).

De Vlaamse Confederatie Bouw spreekt op haar blog over 3,5 ha/dag. Dat geeft 1280 ha per jaar. Dit cijfer staat in een pleidooi waarin gewezen wordt op de vermindering van de jaarlijkse grondinname (4,4ha in 2010). Het is dus weinig waarschijnlijk dat deze 3,5ha/dag een overschatting is, integendeel.

Ik hou het op een jaarlijkse grondinname voor woongebied van 1300 ha.

Waarvoor werden die 1300 ha gebruikt, voor ze door woningen werden ingenomen?
Een deeltje daarvan komt van de industrie.
Een deeltje komt van spoorwegemplacementen, militaire domeinen, etc.
Een deel was wellicht natuur.
Maar het overgrote deel was landbouwgrond.
Ik stel voor dat we een hoeveelheid van 1000 ha landbouwgrond nemen. Een voorzichtige raming. (Het kan ook 900 of 1200 zijn.)
Daarbij spreek ik niet eens over het voor wonen gebruikt landbouwareaal: het bewonen van t.g.v. schaalvergroting vrijgekomen bedrijfsgebouwen, en de vertuining en verpaarding van landbouwgrond.
Overigens is er in de gewestplannen nog 40 000 tot 50 000 ha landbouwgrond die een woonbestemming heeft, en de komende jaren en decennia zelfs zonder herbestemming voor de landbouw kan verloren gaan. Een voorraad voor een halve eeuw.

Een voorzichtige raming zegt dus: jaarlijks verdwijnt 1000 ha landbouwgrond ten voordele van wonen.

 

Omtrent industrie

Het ruimterapport 2018 geeft een jaarcijfer van 200 ha open ruimte die door industrie wordt ingenomen, met pieken tot 600 ha. Deze pieken zijn gebonden aan (recente) herbestemmingen.
Aangezien er recent weer herbestemmingen zijn gebeurd (de 590 ha voor de periode 2017-2019 waarover het artikel spreekt), mag verwacht worden dat het jaarcijfer de laatste jaren ook gestegen is (of nu gaat stijgen). We ramen dat er per jaar 500 ha landbouwgroep verloren gaat ten voordele van industrie.

Een hoge raming zegt dus: jaarlijks verdwijnt 500 ha landbouwgrond ten voordele van industrie.

 

Besluit

De voorzichtige raming voor wonen (1000 ha per jaar) is dubbel zo hoog als de hoge raming voor industrie (500 ha per jaar).
De vaststelling is dus: de voorbije jaren verdween landbouwgrond vooral ten voordele van wonen.
En ook, NEE, de voorbije jaren verdween landbouwgrond niet vooral ten voordele van industrie.
Ik beoordeel de stelling van Knack daarom als onwaar.

Tenslotte, wat zeer  kwalijk is: dergelijke informatie creëert de indruk bij de lezers (bij de burgers) dat het met het grondgebruik voor wonen (ten koste van landbouw) nog wel meevalt, en dat een bouwshift in feite niet nodig is: “het probleem zit hem immers elders, bij de industrie”.

Terecht besteedt de pers regelmatig aandacht aan natuur of landbouwgebied dat door industrie wordt ingenomen. Maar daarmee vergeten we dat de belangrijkste afname van landbouwgrond elders — bij het wonen — zit.

 

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 moskenes.be

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑